Imaxe de Alba Losada |
Titubeei aquela noite, pensando na nosa creación en pura creatividade.Tremíame o corpo ao escribirche, mentres miraba baleira a botella de viño infestada de restos de hachís.
O estómago encollíaseme apresurado,
como escorregando a sensación de impaciencia,
que descendía, nerviosa,
e chegaba húmida aos meus beizos.
Arrinquei as maus incrédulas
do quente embriagador da desesperación,
e acompasada na túa respiración,
achegueinas á fonte do negro aromático
(tornou en eléctrico)
mentres a túa boca, en puro frenesí, furaba cada poro, cada terminación nerviosa.
Meu corpo, contorsionábase en si mesmo,
[Arqueaba]
en pura beleza en harmonía coa psicose,
outra vez húmida,
outra vez quente
e emanaba, sen control, o negro eléctrico.
Ningún comentario:
Publicar un comentario