Santiago

NON saben cara onde tirar

“...é puta pedra”

Mollada

a miúdo de luns

martes

mércores

Eles van camiñando

                                   (pérdense)

non é que se equivoquen nas esquinas das rúas

Fotografía de Alba Ortega

porén,

os xoves tralo solpor,

a pedra tira,

baixiño,

das sabas

e eles saen a ver a pouca lus que queda

Falan de foder, de fartarse, de facer o tolo, de fariña.

E volven a casa,

dando voltas,

deixando unha corda de migas de pan

e volven a casa,

dando voltas,

coa esperanza de que alguén tire da corda.

De súpeto,

parece que xa non chove

                              (ata o luns)

“Santiago… é puta pedra”

Xiana Cid